مظهرتجليات،اعم از

اينكه درحال بي خودي

 باشد ياهشياري

آن كسي است كه ازمتاع دنيايي

وعلاقه اين جهان بريده باشد،

خودرااززذائل پيراسته

 براي سير الي الله

 اماده شده باشد.

مرحله اي است كه پس از

 توبه تحقق مي پذيرد و

رسيدگي به اعمال نيك

 وبد خوداست.

به طورمطلق حضرت

 حق راگويند.

هرمطلوب ومقصودي كه

 دل خلق بدان روي كند،

محراب ناميده مي شود.

ازلوازم سلوك است

همراه باصبر.

زوال اوصاف عادت است.

كسي كه قوّت ولايت دراو

 به مرتبه تكميل ناقصان

 رسيده است.

آن است كه سالك دل وجان را

 از كارهاي ناپسند وپست بر

حذردارد ومحافظت كند.

مظهرعقل رامرشدومظهر

نفس رادليل گويند.